‘मुसलमानांनी काँग्रेसमध्ये सामील व्हावे, याचे एकच कारण असे की, ते त्यांचे कर्तव्य आहे. त्यांचा निर्णय आत्मविश्वासावर आधारलेला हवा. कोणत्याही सत्तेची ‘हांजी-हांजी’ करण्यासाठी नव्हे, किंवा सत्तेपासून भिती आहे म्हणून नव्हे.’ 

‘१९१२ सालापासून मी मुसलमानांना या देशाच्या राजकीय संघर्षात बिनशर्त सामील व्हायचे आमंत्रण देत आहे. आम्ही स्वातंत्र्यलढ्यात कर्तव्य म्हणून सामील होत आहोत, हिंदूंनी भविष्याविषयी आम्हाला काही आश्वासन दिले आहे म्हणून नव्हे, असे स्पष्ट करुन नंतरच त्यांनी सामील व्हावे. मुसलमानांची भविष्यावरील श्रध्दा स्वावलंबनावर आणि धैर्यावर आधारित असावी. आपल्याला काही आधिकार आहेत आणि ते वाया जाऊ नयेत अशी मुसलमानांना जोवर इच्छा आहे, तोवर कोणतीही प्रादेशिक शक्ती ते वाया घालवू शकणार नाही’

‘हिंदूस्तानी मुसलमानांनी डोळे बंद करुन इंग्रज राजवटीच्या योजना मान्य केल्या. त्यांनी देशातील वास्तविक गतिशील समूह असणाऱ्या हिंदूंशी सारे संबंध तोडले आहेत. आमच्या मनात भिती निर्माण करण्यात आलीय की, हिंदू बहुसंख्य आहेत आणि आम्ही त्यांच्यासोबत गेलो तर ते आम्हाला संपवतील. त्याचा परिणाम हा झाले की, मुसलमानांच्या भाल्यांच्या निशाण्यावर जे सरकार असायला हवे होते, ते वाचले आणि त्यांचे शेजारीच त्यांच्या निशाण्यावर आले.’

‘इस्लाम संकुचित मानसिकता आणि धार्मिक पुर्वग्रह यांना परवानगी देत नाही. माणसाची वैशिष्ट्ये, त्याची बुध्दीमत्ता, उदारता, दया आणि प्रेम यांची पारख इस्लाम जाती आणि धर्माच्या आधारावर करत नाही. इस्लाम आम्हाला त्या प्रत्येक भल्या माणसाच्या सन्मानाची शिकवण देतो, जो चांगला आहे. भले त्याचा धर्म वेगळा असेल.’

‘इस्लाम बळजबरी धर्मांतर करण्याला परवानगी देत नाही. अशा पध्दतीचे कृत्य शरियतविरोधी आहे. अशा कृतीला ते स्वतः जबाबदार असतील. त्यांच्या या कृत्यांमध्ये आम्ही सहभागी नाही.’ 

‘मी हिंदू आणि आर्य चळवळीतील ज्येष्ठ नेत्यांना विश्वास देऊ इच्छितो की, जर ते या चळवळीला योग्य समजत असतील तर त्यांनी ती जरुर सुरु ठेवावी. जर इस्माईली मुसलमान हिंदू धर्म स्विकारत असतील तरी त्यातून आमचे कोणतेच नुकसान होणार नाही.’ 

‘मलकाना मुसलमान आता हिंदू झाले आहेत. त्यांना धर्मपरिवर्तनाचा आधिकार आहे. शुध्दी चळवळीने अगदी सय्यद वगैरेंनाही शुध्दीचे आमंत्रण दिले तर त्यावरही आक्षेप घेण्याचे कारण नाही.’

‘समाजाच्या पुनर्उभारणीत अतिउत्साहापेक्षा योजनाबध्द प्रयत्नांची गरज आहे. तब्लीगची स्थापना करुन त्यांच्या नावाने वादंग माजवण्यात आले आहे. ते इस्लामी परिप्रेक्ष्यात चुकीचे आहे. त्यामुळेच या वादातून भारतात इस्लामला फायदा नाही तर हानी पोहोचली आहे. आजदेखील इस्लामच्या नावाने ज्या जमातवादी कारवाया केल्या जात आहेत, त्यामुळे इस्लामी अस्मितेचे मोठे नुकसान झाले आहे.’ 

‘प्रेषित मोहम्मद यांनी मदिन्यातील रहिवाशी आणि मुर्तीपूजकांसोबत जो व्यवहार केला होता. तोच व्यवहार मुस्लिमांनी हिंदूसोबत करायला हवा. त्यांनी हिंदूसोबत प्रेमाचे संबंध निर्माण करावेत आणि एक राष्ट्र म्हणून संघटीत व्हावे.’  

‘मी मुसलमान आहे आणि मला त्याचा अभिमान आहे. त्याची तेराशे वर्षांची परंपरा हा माझा वारसा आहे. त्यातला अगदी छोटासा भाग सुध्दा वाया जाऊ द्यायला मी तयार नाही. इस्लामचे शिक्षण, इतिहास, तत्वज्ञान आणि संस्कृती हा माझा खजिना आहे. त्याचे संरक्षण करणे, हे माझे कर्तव्य आहे. त्याच्या धार्मिक सांस्कृतिक वातावरणात एक मुसलमान म्हणून माझी खास ओळख आहे. त्यात कुणी ढवळाढवळ केलेली मला खपणार नाही. या माझ्या संवेदनक्षमतांखेरीज माझ्यापाशी आणखी एक विशेष भावना आहे, ती माझ्या वास्तव जीवनातून उदयाला आलेली आहे. इस्लामची चेतना मला थोपवू शकत नाही. खरे तर तीच या मार्गावरील माझी मार्गदर्शक आहे. मी भारतीय आहे, हे मी अभिमानाने सांगतो. भारतीय राष्ट्रीयत्वाचा मी एक अविभाज्य असा भाग आहे. माझे महत्त्व असे की, माझ्याशिवाय त्याच्या अभिमानाला लावलेला शुभसूचक तीळ अपुरा आहे. मी त्याच्या घडणीचा एक अविभाज्य घटक आहे. ही माझी श्रध्दा आहे.’